اطاق آبی

این خنده بر گرد لبان تو چه زیباست
، خنده بعضی از آدمها فرق داره ،چه میدونم مثل باز شدن گل ،طراوت بارون ،خیلی دوست دارم این چهره ها رو با این لبخند ها ،ربطی به زیبایی آدمها هم با سلیقه من ندارن (زیبایی نسبی است) ،لبخند و خنده طرف مقابل ام یکی از نکاتی بوده و هست که سمتشون برم یا نرم (برخورد اول ) ، خنده هنرپیشه مورد علاقه ام مثلن
گلشیفته فراهانی.. چی نوشتم ، خودم هم فکر کنم نفهمیدم چی میخوام بگم .. بذار اینو بگم ..یک دوست خانوادگی داریم ، یک پزشک و جراح موفق توی انگلیس ، بعد از سالها که اومده بود ایران و مهمون ما بود ،میگفت همیشه قبل از ازدواجم ،با خودم میگفتم هرگز ازدواج نخواهم کرد ..خب اگه هم ازدواج کنم حتمن همسرم ایرانی باید باشه ..هممم.. عینکی و بور نباشه..همکار و شاغل هم نباید باشه و ازدواج کردم با یک پرستار بور و عینکی انگلیسی ...حالا حکایت این چهره های خندانی که من دوست دارم

..

من و انتظار و این ترس تنهایی /من و حس اینکه هر لحظه اینجایی /دارم آینه ها رو گم میکنم کم کم/تو رو هر طرف رو میکنم ،میبینم/نگو از تو چشمهام چیزی نمی خونی/تو که لحظه لحظه حالم رو میدونی/اگه این بهار هم بر نگردی خونه/دیگه چیزی از من یادت نمیمونه/من و رها کن از این فکر تنهایی/تو نرفتی ،نه ،تو هنوز هم اینجایی/دارم از خودم با فکر تو رد میشم

آهنگ تیتراژ شب شیشه ای با شعر بالا رو دوست دارم