اطاق آبی

هم ترانه یاد من باش
بی بهانه یاد من باش

روزهای آخر سال رو همیشه دوست دارم، شلوغی هاش اصلن
برام آزاردهنده نیستن ، این تحرک و تازگی چقدر همیشه برام دیدنی اند
از سکون بیزارم ، حرکت رو دوست دارم

سال هشتاد و چهار هم رفت جزو خاطراتمون ، برام سال ایده آلی نبود
اتفاق یا تغییر شگرفی تو زندگیم بوجود نیومد ، یکنواخت و سخت گذشت
الان که فکر میکنم روزی رو تو این سال بیاد نمیارم که از ته دلم شاد شده
باشم و خندیده باشم ... آره ناراضی ام ، وقتی خودم رو تو سالی که گذشت
قضاوت میکنم ، باید بهتر زندگی میکردم که نکردم ... باید تلاش می کردم
برای ایجاد تغییرات و نکردم یا کافی نبوده
سالی که گذشت دلتنگی ها و تنهایی ها ش برام کم نبود ، برای دوستانی
که از پیشم رفتن جایگزینی رو پیدا نکردم ، دو ماه فقط آرش اومد و با
خودش کلی انرژی و روزهای خوب برام آورد ...غنیمتی بود
و کماکان به دنبال اتفاق و زندگی در قلب آن واقعه
امروز و الان که دارم مینویسم ... فردا عیده ، تازه چند ساعت قبل اتاقم رو
مرتب کردم ، دوست دارم فردا صبح مثل این چند سال برم میدون تجریش
و از اونجا ماهی و سبزه بگیرم ، فضا و حال و هوای قشنگ و دیدنی داره
چرا دوربین ندارم چند تا عکس بگیرم ؟ با با انگیزه

...
هر چی بود گذشت
برای سال جدید چقدر تصورات زیبایی میشه داشت ، شاید هشتاد و پنج ، سال
من ...تو... ما... باشه ، چرا نباشه ؟ حتمن همینطور خواهد بود
این پاراگراف هم از بهاریه ای که بهاره رهنما توی ماهنامه فیلم نوشته انتخاب
کردم ... قشنگ نوشته " دنبال چیزی می گردم ، کسی شاید... به خودم میگوییم
کاش میشد موقع تحویل سال عاشق باشم . به ماهی قرمز توی تنگ نگاه میکنم
سعی میکنم در همان چند ثانیه عاشق او شوم ، اما زود یادم می افتد که عشق در
یک نگاه ، کار این روزها نیست..اشکهایم سرازیر میشود و توپ سال می ترکد

...
بهترین آرزو ها رو از عمیق ترین لایه های قلبم برای خودم و خانواده ام و شما
عزیزانی که اینجا من رو تنها نگذاشتین دارم
دلهاتون همیشه بهاری
نوروز تون مبارک