اطاق آبی

آبی که به راستی یک تشنگی توصیف ناپذیر را فرو بنشاند
یا حتی ننشاند اما باشد، یک چشمه کوچک ،نه حتی یک کاسه آب ،طعمی که بر حسرت انسان غلبه کند
چه طعمی دوست دارم ؟
طعم زندگی آمیخته به عشق، مگه نه اینکه برای معاشقه خلق شدیم ، راه سعادت انسان راهی جز معاشقه هم داره؟
من که نمیدونم ، اگه داره بهم بگین ، نه واقعن راه دیگه ای هم هست؟
شکایت نامه نمی نویسم ولی دلگیرم و نمی تونم بفهمم
جای عشق ، در این شبهای خالی و خلوت کجاست ؟
توی این یک سالی که نفهمیدم چطور آمد و رفت ، کسی نیومد ،کسی که منتظرش بودم ، اتفاقی نیفتاد ، موقعیتی
متفاوت نسبت به قبل هم ندارم ، تلاش کردم ؟ تلاشم کافی بوده یا نبوده رو هم نمیدونم ..ولی کاش الان که اطاق آبی تقریبن
یک ساله شده ، از بودنی ها ، از اتفاق ها ، از تفاوت ها نسبت به یک سال گذشته، چیزهایی برای نوشتن و گفتن داشتم
بوده..یک اتفاق هایی افتاده، یک حرکت هایی شده ولی سرانجام نگرفته ، پا نگرفته ، اون اتفاقه نبوده ..شرکتی
ثبت شده به امید کار، لاتاری برنده شدم و امید رفتن ، برای پیدا کردنت جستجویی آغاز شده و هنوز نیافتم ،آرامشی کسب نکردم

ممنونم یک سال به اینجا سر زدین ونوشته هام رو تحمل کردین
.

.

.
پس پشت مردمکانت

فرياد کدام زنداني است

که آزادي را

به لبان برآماسيده گل سرخي پرتاب مي کند

ورنه

اين ستاره بازی

حاشا

چيزي بدهکار آفتاب نيست

نگاه از صداي تو ايمن ميشود