اطاق آبی

هوا اینجا سرد شده ، از سرد شدن هوا خوشحالم دیگه تحمل اون گرما تابستون رو ندارم ، همیشه تعبیر من از
پاییز،دو روی سکه است ، یا برات پادشاه فصل هاست و پر از زیبایی ورنگ یا برات گوله ای بزرگ از سنگینی غم و دلگیری
دقیقن فردا شروع فصل پاییز ه ، حس خوبی دارم

این دل آشوب ، بیمار نیست،پاسخ است
اشتیاقی در وجودم دارم ، اشتیاقی برای ملاقات با کسی ، شاید این هفته، صدای پای پاییز با ملاقات تو این حس خوب رو
فوق العاده کرد ، چرا شاید ، حتمن حتمن

زیبا هستند..به یاد داری آن ها را
پاییز امسال با ضیافت رمضان همر اه شده ، شاید به یاد موندنی ترین ماه های رمضان من مربوط میشه به دوران دانشجویی
توی سمنان ، روزه های بی سحری ، افطار های توی اتو بوس با دوستهای بی نظیر
...
سایه ام را رنگ خواهم زد آبی
دندان هایم را مسواک خواهم زد
گیتار خواهم نواخت
تو زیر تخت پنهانی
وانمود خواهم کرد که نمی دانم
.
.
.
پ .ن : آقای مهندس وقتی نمی نویسی ، اشتیاق من رو هم برای نوشتن از بین میبری