اطاق آبی

یک شنبه دارم میرم سفر ، به قول رضا کیانیان تو فیلم آژانس ، به یکی از این همسایه های گوگولی مگولی حاشیه خلیج فارس
بیشتر از یک ساله که دبی نرفتم ، این دفعه باید از فرودگاه امام برم با اینکه استرس دارم چون برای کار میرم و دوست ندارم
که اشتباه کنم ولی از اینکه فرصتیه باز میرم به یک همچین سفری ، خوشحالم ، فکر میکنم کاملن به این مسافرت احتیاج دارم
دیروز بعد از سالها برای کاری رفتم مجموعه ورزشی انقلاب ، چقدر فرق کرده بود ، کلی رستوران و کافی شاپ توی مجموعه اضافه
شده بود ، یک سالن خیلی زیبا برای بازی بولینگ چند روز پیش افتتاح شده بود که خیلی جالب بود ، معماری قشنگی داشت ، فضای
مفرح و خوبی داره ، سالن بیلیارد و پین بال و بازی های کامپیوتری رو هم من قبلن ندیده بودم ، برام جالب بود که تو رستوران
تندرستی هنوز هم قاچ هندوانه سرو میشه :) و اینکه چون هر کس فقط با کارت میتونه وارد مجموعه شه و مهمان هم قبول نمیکنن
شلوغی وجود نداشت ، یاد بازی های تنیس تو مجموعه ، با دوستانی که خیلی دور اند ..بخیر
بالاخره شرکای شرکت جدید مدارکشون رو برام آوردند ، فردا میبرم شرکتی که کارش ثبت کردن شرکتهاست ، کارهاش رو انجام
بده ، کارها درسته به کندی ولی خوشحالم که پیش میره
این تو دلم مونده که باید بگم ، آدمهایی که به خاطر پول ،پاشون رو،روی معیارها و ارزشهاشون میذارن ، حالم رو بهم میزنن ، خدایا
ما رو از این گونه آدمها به دور گردان ...آمین
...
این ترانه رو کیانوش گرامی توی فیلم کافه ستاره توی مجلس عروسی میخونه که به نظرم فوق العاده در اومده
باید صحنه رو دیده باشین تا با من در موردش هم عقیده شین

لوطی غم هات چی چیه
لوطی دردات چی چیه
بگو بد خوات کیه
بگو دردات چیه
بیا با هم صفا کنیم
هرچی غمه رها کنیم
غما رو داغونش کنیم
از خونه بیرونش کنیم