اطاق آبی

وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونان که بایداند
نه باید ها

مثل همیشه آخر حرفم
و حرف آخرم را
با بغض می خورم
عمری است
لبخندهای لاغر خود را
در دل ذخیره میکنم
باشد برای روز مبادا

اما
در صفحه های تقویم
روزی به نام روز مبادا نیست
آن روز هر چه باشد
روزی شبیه دیروز
روزی شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه میداند
شاید
امروز نیز
روز مبادا باشد

وقتی تو نیستی
نه هست های ما
چونان که بایداند
نه باید ها

هر روز بی تو
روز مبادا است

امتحان تععین سطح زبان ، دکتر تغذیه و جام جهانی...موضوع هایی هستن که دوست دارم راجع بهشون بنویسم ولی حس و حال ام چیز دیگه ای
است الان ، شعر بالا رو از قیصر امین پور توی ماشین گوش می دادم تا اینکه پشت چراغ، شیشه ماشین رو پسری برام پاک کرد ، قیافه عجیبی
داشت ، شبیه من، شبیه تو ..یکی از خود ما بود انگار ، وقتی گفتم احتیاج به پاک کردن نداره ، با یک لبخند گفت فقط برای پدر و مادر پیرم صلوات
بفرست.. وقتی مبلغی رو بهش دادم.. گفت از ته دل راضی هستی ؟؟..نمیدونم چرا چهره اش و حرفش تو ذهنم مدام میچرخه

دلت گرفته... دل منم گرفته. بي تابي داري، منم دارم... يه جوري لالموني گرفتيم هردومون...»تکه ای ازفيلم سلطان