اطاق آبی

درست روز بازی ایران، باخبر شدم که مادر یکی از دوستان دوران دبیرستانم فوت کرده و همون روز قبل از بازی مجلس ختمشون
هستش ، به همراه یکی از دوستام رفتیم برای شرکت تو مجلس ختم ،توی مسجد ردیف جلو نشسته بودیم،چند دقیقه نگذشته بود که
دوستم بهم گفت : رضا فقط برگرد و یک نگاه به ردیف های پشت سرت بنداز، وقتی برگشتم چی میدیدم ؟یک ردیف آدمهایی که
میشناختمشون ولی ده سال بود که ندیده بودمشون ، اسم بعضی هاشون رو فراموش کرده بودم ولی میشناختم ، اونها همکلاسی هام
و یکی شون هم معلم ادبیات دوران دبیرستانم بودند ، حادثه تلخی که باعث تجدید دیدار یک عده دوست قدیمی شده بود ، با اینکه زمان
کمی تا شروع بازی مونده بود ، ولی بیرون مسجد دور هم جمع شدیم گپ زدیم ، شماره گرفتیم و خاطرات خوش اون دوران رو یاداوری
میکردیم ،خیلی حال کردم از دیدنشون مخصوصا از دیدار با معلم ادبیات که گفت الان توی موزه هنرهای معاصر کار میکنه
...
ایران باخت ، وقتی ابتدا بازی جمعیت توی ورزشگاه رو اعلام کردند که سی هزار مکزیکی در مقابل چهار هزار ایرانی ، تاسف
اول رو خوردم ، که تور آلمان پنج میلیون تومان ..چرا؟
مکزیک گل میزنه ، بعد ایران گل میزنه ، دریغ از پخش شادی تماشاگران دو تیم ..تاسف دوم
همراه با توهین به شعور بیننده
به این اسمها دقت کنید
رائول(اسپانیا)..رونالدو(برزیل)..ابراهیموویچ(سوئد)..همه تعویض شدند ، ولی آقای دائی ..ببخشید یادم نبود دائی خودشون سرمربی
هستند و ایوانکوویچ مترسگی بیش نیستند، بازم متاسفم
هزار تا تاسف دیگه میشه خورد نه به خاطر باخت تیم به خاطر مدیریت های شاهکاری که وجود داره
...
فکرش رو هم نمی کردم که وقتی به علی بگم ممکنه بشه چند روزی برم پیشش انقدر خوشحال شه ، خوشحالم که دوستانم
رو دارم با این مسافت های دورو اینکه در انتخاب هر دوی شما درست عمل کردم ، شاید مربوط به شانسم بوده و نه انتخابم
...

وبلاگ زن نوشت رو هم بستند...چقدر باید توی این پست، تاسف بخورم، این وبلاگ رو خیلی دوست داشتم
...
باز م تاسف...عکسهای اجتماع هفت تیر رو دیدید حتمن
...
ای خداوند
توکه به بنی آدم کرامت بخشیده ای
تو که امانت خاص خویش را بر دوش بنی آدم نهاده ای
تو که همه ی پیامبرانت را برای تعلیم کتاب و تحقیق عدالت مبعوث کرده ای
تو که عزت را از آن خود میخوانی واز آن پیامبران خود و ار آن انسانهایی که ایمان دارند
ما انسانیم
به تو و پیامبران تو ایمان داریم
آزادی و آگاهی و عدالت و عزت را از تو میخواهیم
ببخش که سخت محتاجیم

نیایش
دکتر علی شریعتی