Saturday, February 18, 2006
یا هیچوقت نمی رسیم یا وقتی میرسیم که دیگه خیلی دیر شده
اطاق آبی هم به آخر رسید ، وقتی اینجا شروع به نوشتن کردم با این
نیت بود که این حس تنهایی روبا نوشتن کم کنم ولی اینطور نشد
سه روزی بود که تلفنمون به خاطر کابل برگردان ، قطع بود ، دو تا
پست نوشته بودم که ثبت کنم ولی بهتر دیدیم دیگه ننویسم
اطاق آبی اگه سبب رنجش کسی شده که حتمن هم شده ، من رو ببخشه
نینا نویسنده وبلاگ توی قاب خیس این پنجره ها ، خیلی خیلی ممنونم
که همیشه به من و اینجا توجه داشتی
آرش ... شاید روزی ما آدم شدیم ...دوست داشتم این روزها کنارم بودی
آرزو میکنم هرجا که هستین ...سلامت و شاد و موفق باشین و زود قضاوت
نکنیم
بد رود
اطاق آبی هم به آخر رسید ، وقتی اینجا شروع به نوشتن کردم با این
نیت بود که این حس تنهایی روبا نوشتن کم کنم ولی اینطور نشد
سه روزی بود که تلفنمون به خاطر کابل برگردان ، قطع بود ، دو تا
پست نوشته بودم که ثبت کنم ولی بهتر دیدیم دیگه ننویسم
اطاق آبی اگه سبب رنجش کسی شده که حتمن هم شده ، من رو ببخشه
نینا نویسنده وبلاگ توی قاب خیس این پنجره ها ، خیلی خیلی ممنونم
که همیشه به من و اینجا توجه داشتی
آرش ... شاید روزی ما آدم شدیم ...دوست داشتم این روزها کنارم بودی
آرزو میکنم هرجا که هستین ...سلامت و شاد و موفق باشین و زود قضاوت
نکنیم
بد رود
