اطاق آبی

يک سال ونيم پيش که شروع کردم به يادگيري سه تار بيشتر براي اين بود که وقتهايي که دلم ميگره و پره ساز و دستم بگيرم و ساز بزنم و آروم شم ،نه اينکه کمک نکنه ولي بعد ها بعضي مواقع خيلي گرفته ميشدم سازم هم دوست نداشتم و کمکم نميکرد و نمي کنه و يکي از مقاصد م براي وبلاگ نويسي هم همين قصد بود که از ساز زدن داشتم ولي همون اتفاقه بازم تکرار ميشه ، وقتي حالم خوبه و رو فرم ترم بيشتر دوستدارم بنويسم و باز اون لحظات بد گرفتگي موندم چه کنم !اون موقع ها که آرش دير به دير وبلاگش رو به روز مي کرد ازش مي پرسيدم چرا دير به دير مينويسي؟ميگفت اگه بخوام بنويسم پشت سر هم آه و ناله و دلتنگيه براي همين ترجيح ميدم وقتهايي که احساس و اتفاق بهتري هست بنويسم ، الان ميبينم همين طوره که ميگفت،این روزها به خاطر مشکلات کاریم کلافه و بی حوصله ام ،کاش زودتر این روزها بگذره
قبل از اينکه بيام بنويسم ،حسين رضازاده باز تو مسابقات جهاني اول شد و طلا گرفت با ز هم وقتي وزنه ميزد چقدر اضطراب داشتم که نکنه اند فعه نتونه وزنه رو بالا ببره ولي بازهم اول شد ،چقدر احساس غرور میکنی که این موجود دوست داشتنی از کشورت ایرانه