اطاق آبی

همه چيز اين دنيا جبران ميشه، همه بدي ها و خوبي ها جــايگزين مي شه، همــه اين خــوشي ها و نــاخوشي ها از يادمون ميره، ولي اين لحظه ها ي تنهايي و بي كسي كه توي ذهن آدم حك ميشه، همه ي اين نبودنها و نديدنهاست كه هيچوقت از ياد آدم پاك نميشه، همه اين لحظه ها و دقيقه هاي كه بايد كسي باشه و نيست همه اونهايي كه بايد باشند و توي همه ي اين تنهايي ها و بي كسي ها شريك باشند ولي نيستند و تو هميشه يادت ميمونه كه اين لحظات و ثانيه ها رو چطور سپري كردي
...

ناودان ها، شرشر باران بی صبری است
آسمان ، بی حوصله ، حجم هوا ابری است
کفش های منتظر در چارچوب در
کوله باری مختصر، لبريز بی صبری است
پشت شيشه می تپد پيشانی يک مرد
در تب دردی که مثل زندگی جبری است
و سرانگشتی به روی شيشه های مات
بار ديگر می نويسد: خانه ام ابری است

قيصر امين پور


دوست های عزیزم کاش میتونستم کمکتون کنم و کنارتون باشم ولی آرزو میکنم هر چه پیش میاد به صلاحتون باشه وخانه دلتون دیگه هیچ وقت ابری نباشه